Corona maakt de elektrische fiets nóg populairder.
Elektrische fietsen gaan als warme broodjes over de toonbank. De vraag is momenteel zo groot, dat de fabrikanten het niet bij kunnen benen, met lange levertijden tot gevolg. Afgelopen jaar werd al een recordaantal e-bikes gekocht, méér dan gewone fietsen. Voor MAX Magazine aanleiding om de leden van het MAX Opinie Panel te vragen naar de redenen van deze enorme populariteit.
De gebroeders Jan (73) en Joop (56) de Vries zijn de laatste vissers van Laaksum, Europa’s kleinste vissershaven. Ze vissen kleinschalig en halen de netten nog met de hand binnen. De regelgeving maakt het ze niet makkelijker om te overleven, maar ze houden vol. “Het is de liefde voor het vissen.”
‘Fietsen geeft zo’n bevrijdend gevoel.’ Als twintiger kwam Frank van Rijn er al achter dat een doorsnee leven hem niet lag. Hij richtte zijn leven in op zijn grote liefde: reizen per fiets. In vijftig jaar fietste hij meer dan een half miljoen kilometer. Over zijn avonturen schrijft hij boeken. Nu wacht hij thuis tot hij weer ‘mag.’
Bijen houden als je blind bent? Jan (72) en Tinah Visser (68) draaien daar hun hand niet voor om. Ze zijn al vijf jaar imker en hebben in hun achtertuin vijf bijenkasten staan. Hun hele leven al gaan ze geen uitdaging uit de weg
We leven in een vreemde, onrustige tijd. De coronacrisis zorgt bij veel mensen voor angst en onzekerheid. Eén op de drie Nederlanders denkt hierdoor meer na over de zin van het leven dan voor de coronacrisis. Drie geestelijk verzorgers vertellen hoe zij met levensvragen omg
Mensen moeten er soms aan wennen. Een kastje langs de straat waaruit je zomaar kosteloos een pak rijst of pot pindakaas mag pakken. Hoe zit dat? Maar al snel wordt de bedoeling duidelijk: je pakt wat je nodig hebt en geeft wat je kunt missen. Inmiddels staan in heel Nederland dergelijke buurt- en weggeefkastjes. Door de coronacrisis is de toeloop groot en wordt er nog meer gebruik van gemaakt.
Rechercheurs Dick Steffens (67) en Dick Gosewehr (68) zijn gepensioneerd, maar weten van geen ophouden. Met hart en ziel zetten zij zich nog steeds in voor het ontrafelen van onopgeloste misdrijven. “Het geeft een goed gevoel nabestaanden zekerheid te geven over hun dierbare.”
Bart van Vliet sloot zich in 1940 aan bij de Prinses Irenebrigade. In augustus 1944 maakte hij de oversteek vanuit Engeland naar Normandië. Daar vocht hij mee voor onze bevrijding. Zijn zoon Leo (66) koestert de bijzondere geschiedenis van zijn vader.
Aan vrienden en kennissen geen gebrek. Een leuke club of vereniging, waardevol vrijwilligerswerk, een paar keer per week een gezellig samenzijn. Door het coronavirus is dat voor veel mensen plotseling weggevallen. Wat doen zij nu met hun tijd?
Arie Noordermeer luidt twee keer per maand de klokken in de Utrechtse torens. Sinds twintig jaar is hij gefascineerd door het imposante geluid. ‘Het hoort bij het ritme van de stad.’
