Hanneke verdronk als vijfjarig meisje bijna toen ze bij aan vijver in de buurt speelde. Een buurmeisje redde haar leven. Maar haar waterangst is nooit meer helemaal weggegaan.

Levend verlies is iets waarmee je een leven lang te maken kunt hebben, zoals een chronische ziekte of een kind met een ernstige beperking. Het stuit vaak op onbegrip. En aan levend verlies zit geen einde: het is chronische rouw.

Annet (48) en Katya (41) waren ooit zakenpartners. Toen de oorlog
in Oekraïne uitbrak, bood Annet haar hulp aan. Katya kwam met
haar 12-jarige zoon bij Annet in Workum wonen. “Ik wil heel graag
terug naar Oekraïne, maar voorlopig zijn we hier veilig.”

Je kind komt niet thuis. Je dementerende moeder neemt de telefoon niet op. Je man keert niet terug van zijn rondje hardlopen. Een vermissing is een schrikbeeld. Gelukkig is daar Stichting ZoekJeMee, die je als achterblijver van een vermiste bijstaat.

Het lijkt iets uit een film, maar het overkwam Gea (42) en Rosanna (36) echt. Vorig jaar kreeg Gea een hersentumor die niet meer te genezen is. Vier maanden erna bleek ook Rosanna een gezwel in haar hoofd te hebben. “Wat ons overkomt is bizar en ongelofelijk.’

De officier van justitie, zwarte toga, witte bef. Een beroep uit het nieuws, uit misdaadseries. Maar wie gaat er schuil achter dat uniform? Gabriëlle Hoppenbrouwers (50) vertelt in haar blogs en boek openhartig over haar werk. ”Na een emotioneel betoog heb ik wel even een glaasje water nodig.”

Alle ballen in de lucht houden, miljoenen mantelzorgers in Nederland doen het iedere dag. Mooi, maar ook zwaar, zorgen voor een dierbare doe je er niet even bij. ‘Elke dag met mijn moeder naar het ziekenhuis, mijn werk dat doorging, mijn gezin, het heeft wel tot huilbuien geleid.’

Vanuit de Indiase hoofdstad New Delhi werkt Aletta André (37) als correspondent voor de NOS, Het Financieele Dagblad en Trouw. Dit jaar schreef ze haar eerste jeugdroman. Het waargebeurde verhaal van een 15-jarig meisje dat tijdens de lockdown met haar gewonde vader achterop door India fietste.

Al haar vrije tijd steekt forensisch dierenarts Monique (56) in onderzoek naar dierenmishandeling. “Door de doodsoorzaak te achterhalen, kunnen daders vaker worden gepakt.”

NIEUWE FIETS? OP DE VOETBALCLUB? VOOR 1 OP DE 13 KINDEREN IS
HET NIET VANZELFSPREKEND. BIANCA: “IK DICHT HET ENE GAT MET HET
ANDERE. DE HELE DAG MAAK IK ME ZORGEN.